Jan Friedrichs vertellt:

Steinkers Huus

Steinkers Huus, ja, dat weer al ümmer wat Besunners, un dat is't vandagen noch. At wi Kinner weern un na de School kemen, do gungen wi al geern na Steinkers hen to spälen. Dat keem säker darvan, dat Paul un August, Steinkers Jungs, van us Öller weern.

Aver dat weer't nicht alleen. Nä, dat ole Rookhuus weer't un Mudder Steinker. Se weer ene leve Fro un harr sovääl Verständnis för Kinner. Dat keem ok säker darvan, dat se sülbens 'ne ganze Reeg harr. Ik glööv, teihn Kinner hett se groot maokt und darto noch Anni Gerken, de is in dit Huus groot wurden. Ja, Mudder Steinker hett dat nich licht hatt. Se hett ok fröh ehren Keerl verlaren dör'n Unglücksfall. He is bi't Holtföhren umkamen. Aver se hett nie den Moot verlaren.

Dat Huus stunn fröher ja an'n Sandweg. Straat - nä, 'n Straat geev dat domaals noch nich. De keem eerst lange Jahren na'n Krieg. In Bokel geev dat blot twee Straaten, de Ollnborger un de Mansholter Straat. Un so leeg de Bueree so'n bäten achterto.

Sönndags, denn drapen wi us bi Köhlers oder bi "Wuddel-Kuck", un denn gung dat dör de Kohstraat na Steinkers. Dar wurd denn Verstäker späält in de Schüürn un in't Huus. Mal weer ok Hinke-Pinke an de Reeg oder Knicker spälen.

Un wenn us mal de Haver steek, denn wurd Jan Peper targt. De wahn ja in dat ole Hüürhuus. De ole Grootdöör wurd dichtbunnen, denn mit 'n natten Finger an de Schieven jickelt un denn man utgebüxt. Jan achter us an, un Else muß ok noch mit achterher. Twüschendör reep Mudder Steinker us ok mal rin. Denn setten wi us rund um dat Füür, un denn geev dat 'n Stück Stuten, 'n Appel oder 'n Glas Saftwater.

1939 in'n September fung de Krieg an. Dat weer slimm, aver de meisten Lüe meenen jo, dat weer richtig. Nu mussen ja all de Wehrplichtigen Suldaten werden. Ok Steinkers Jungs wurden een na'n annern intrucken. Seß Stück sünd in't Feld wäsen, un all sünd se wollerkamen. Dat weer nicht ümmer so, nä, nä, up'e Naberschupp bi Kuck's, dar sünd dree Jungs nich wollerkamen.

1943/44 wurden de Luftangriffe up Düütschland ümmer mehr. Wenn wi denn in'ne School weern, geev dat meist jeden Dag so üm teihn-half ölven Flegeralarm. Wenn dat noch fröh genoog weer, denn schickte us use Schoolmester Steenken gau na Huus. Denn brückden wi nich in den düstern Schoolbunker. Wi gröttern Kinner gungen aver nich na Huus, sondern mit alle Mann na Steinkers to'n Verstäkerspälen. Dat weer eenfach to schön, un Mudder Steinker harr dar ok nix gegen. Se paß ok ümmer up, dat wi kien Blödsinn maken deen.

Wenn de Alarm vörbi weer un dat weer noch kien Klock twölf, denn mussen wi noch woller na School. Aver je länger at de Krieg düürn dee, je eder kemen morgens de Tommies un af gung dat woller na Steinkers to'n Spälen.

An enen Dag, dat weer Midde März 1945, dar kann ik mi noch goot an erinnern. Wi harrn us in de Schüür verstäken, at dat up eenmal anfung to brummen. Mudder Steinker stunn in de Grootdöör un reep blot noch: "Jungs, Jungs, gau na Huus, nu ward't gefährlich." Wi also von den Schüürnböön rünner un weg, jeder na Huus to. Albert Mehlhop un ik dör de Kohstraat gelopen, wat dat Tüüch hol'n wull. At wi up den Bokeler Weg kemen, dar sehgen wi de Flegers. De ganze Luft weer vull, so an de 200 Stück. Se kemen van Westen her van Twüschenahn. Un do sehgen wi dat al, de eersten Zielmarkierungs-Teken gungen al na ünnen. Pfadfinder sä'n se darto. Dat weern Uplklärungs-Flegers, de flogen vorneweg un wenn dat Ziel erreicht weer, smeten se ehre Markierungen af un de Bombers wussen genau, wor se ehre Last afladen mussen. Dissen Vörmiddag harrn se dat up den Rostruper Flugplatz afsehn. Albert un ik, wi sünd noch bet Köpen-Jan henkamen, denn gung dat Gehüül, dat Rauschen un Geballer los. Dat weer dat reinste Inferno. Wi beiden rin in'n Graben, platt an de Grund. Wi hebbt dacht, nu ist dat ut, denn de kemen jo liek up us daal. Na'n viddel Stunn'n weer't all vörbi, un den Rostruper Flugplatz geef dat nich mehr.

Wi sünd denn bet Kriegsenn nich mehr na Steinkers wäsen to'n Verstäkerspälen. At de Krieg ut weer, normalisierde sik dat Leben langsam woller. Man gung woller ünnerwegens, man draap sik woller un wi Jungs von 14,15 Jahr natürlich woller bi Steinkers. Dor wurd abends denn Karten späält: 17 + 4 oder Schaapskopp, fein bi't apen Füür oder in'n Ünnerslag. Un wenn denn abends Klock teihn Sperrstunn weer, denn paßde Mudder Steinker fein up, dat wi fröh genoog loskamen deen. Denn wenn de Tommies, de föhren jo ümmer "Streife", wenn de di na Klock teihn andrepen, denn wurd man mitnahmen na Wiefelstä un bet 'n annern Morgen inspeert.

Ja, so weer dat domaals. Vääl hett sik ännert, aver in dit Huus nich. De Schinken hangt noch genau so as fröher ünnern Böön. De Rook treckt över de Daal, blot Mudder Steinker, de is nich mer.

(Anm.: Noch bis in die 1990er Jahre wurde das Steinker'sche Haus in Bokel als Rauchhaus bewohnt. Anschließend wurde es umfangreich umgebaut und modernisiert.)